ମ‌ଉଳା ଫୁଲ

ମୁଁ ଜାଣେନି ମୋର ଜନ୍ମର କାରଣ କଣ ... 

କିନ୍ତୁ ଦିନ କି ରାତି ପରି ମୁଁ ବି ସତ୍ୟ , 

ମାତୃ ଗର୍ଭରେ ପିଲାଟି ସଞ୍ଚାରିତ ହୁଏ 

କେତେ ଆଶା ନେଇ

ମୋର ବି ସଞ୍ଚାର ହୁଏ କେଉଁ ଏକ ଶାଖାରେ ...।

ମାତା ଠୁ ପାଏ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଖୋରାକ , 

ଆରମ୍ଭ ହୁଏ କଢ଼ିରୁ .... 

ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ବଢିଚାଲେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହେବା ଆଶାରେ .... 

କିଏ ଜାଣେ କେଉଁ ବାତ୍ୟା କି ପବନ ,

କେଉଁ ଜାନବର୍ କି ମାନବ 

ଛିଣ୍ଡାଇ ନ ଦେବ ମୋତେ .. 

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଷ୍ଫୁଟିତ ହେବା ଆଗରୁ ...

କେତେ କଢ଼ ତ ଗଳି ପଡୁଛି , 

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଖେଳିବା ଆଗରୁ , 

କେଜାଣି ମୋର ଏ କୋମଳ ମାଉଁସ କାହିଁକି ଏତେ ଲୋଭନୀୟ ... 

ନଖ ର ମୁନ ରେ ଦାବୁଡି , ରାମ୍ପୁଡି 

କାହିଁକି ପକେଇ ଦିଆ ଯାଏ ତଳେ , 

କାହିଁକି ମକଚି ଦିଆ ଯାଏ ପାଦ ରେ ।

ଆଉ ନାମ ଦିଆ ଯାଏ ଧର୍ଷଣ ର .. 

ତଥାପି ଆଖପାଖ ଥାଏ ନିରୁତ୍ତର ।

ଯଦି କାହା ଅଗୋଚର ରୁ ବଞ୍ଚି ବଢିଲି ଆଗକୁ .. 

ତଥାପି ସେ ରାସ୍ତା ନ ଥାଏ ଏତେ ସରଳ ....।

ଫୁଲ ଯେମିତି ଜାଣି ନ ଥାଏ 

ତାର ଭବିଷ୍ୟ ମନ୍ଦିର ରେ ଅବା ମଶାଣି ରେ ... 

ମୁଁ ବି ଠିକ୍ ସେହିପରି ଅନଭିଜ୍ଞ ।

ଜାଣିନି ଭାଗ୍ୟ ର ଚକ କେଉଁ ଆଡେ .. 

ମଥା ରେ ସିନ୍ଦୂର ପିନ୍ଧି ସିମନ୍ତିନି ହେବି 

ଅବା ବଳ ପୂର୍ବକ .. 

ସାଜିବି କାହା ଶଯ୍ୟା ସଙ୍ଗିନୀ ... 

ଅବା ମିଳିବ ମୋତେ ବିପଟୀ ନାରୀ ର ଆଖ୍ୟା .... ।

ବେଦୀ ର ହୋମ ଯଦି ସାକ୍ଷୀ ତେବେ 

ତାର ଗର୍ଭ କୁ ସ୍ଵାଗତ ......

ନଚେତ୍ କୁଆଁରୀ ମା ର ପଦକ , 

ଚରିତ୍ର ହୀନ ର ଉପହାର ..... ।

ସର୍ବଦା ଗୋଟିଏ ପାଦ କଣ୍ଟା ରେ ତ ଅନ୍ୟଟି ଥାଏ ନିଆଁ ରେ .....।

ତଥାପି ତ ନିଇତି ଫୁଟିଛି କିଛି ନୂଆ ଆଶା ନେଇ ..... 

କେବେ ହାର ହୁଏ କାହା ଗଳା ର 

ପୁଣି କେବେ ଅଲୋଡା ହୋଇ 

ରହିଯାଏ ମଉଳା ଫୁଲ ଟେ ହୋଇ .....।

Priyadarsini Das..

Balasore....