ମନୁଷ୍ୟର ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ବେଭାର

ଜୀବନରେ ପତ୍ରଝଡା ଋତୁ ଆସେ

କୋଳାହଳ ଶୁଭେ ନା ଚଉପାଶେ |୧|

ଜୀବନର ଚିତ୍ର ଦିଶଇ କଦାକାର 

ଆଉ କିଏ କରଇ ନାହିଁ ତ ଆଦର |୨|

ସେତେବେଳେ, କୋଇଲି ଗାଏନା 

ବଗିଚାରେ ଫୁଲ ବି ଆଉ ଫୁଟେନା |୩|

ସୁନ୍ଦରତା ଆଉ ମହକେନା ଚଉପାଶ 

ଖୋଜିଲେ ମିଳେନା ମଳୟ ସୁବାସ |୪|

ଆକୁଳ ମଧ୍ୟେ ଜୀବନ ରହିଥାଏ ଚାହିଁ 

କାଳେ କିଏ ଅସମୟେ ଆସିଯିବ କେହି |୫|

କହିବ ଅନ୍ୟକୁ ମନକଥା ଅନ୍ତରର ବ୍ୟଥା

ଘଡିଏ ପହରେ ବସି ଶୁଣିବ ସେ କଥା |୬|

ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ହୋଇ ଥାଏ ଜଗତେ

ପ୍ରାଣରେ ଚିନ୍ତିଲେ ସର୍ବ ପ୍ରାଣୀ ହିତେ |୭|

ବୋଲନ୍ତି, ଧନ୍ୟ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ବ୍ୟବହାର

ତାହା କର୍ମପ୍ରିୟ ମନୁଷ୍ୟର ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ବେଭାର |୮|

ଏହା ଶିଖିଛି ବସି ରହି ବୃକ୍ଷଙ୍କର ସ୍ଥାନେ

ପ୍ରକୃତିକୁ ଅବଲୋକନେ ପର୍ବତ ଗହନେ |୯|