ମାଟିର ମହକ

ଶୁଙ୍ଘିଛ କି କେବେ ମାଟିର ମହକ

କିପରି ଚନ୍ଦନ ଚନ୍ଦନ ବାସେ

ଆଷାଢ଼ର ପହିଲି ବର୍ଷାରେ

ଭିଜା ମାଟିର ଛାତି ତଳୁ

ଲାଜର ଓଢ଼ଣୀ ଟେକି 

ଲାଲ୍ ଟୁକୁ ଟୁକୁ ସାଧବ ବୋହୂଟି

କିପରି ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ ହସେ ।

ଅନୁଭବିଛ କି ମାଟିର ମମତା

ତା' ସ୍ନେହର ଅମୃତ ବାରୀ

ଯେତେ ଦୂରେ ଗଲେ ପର କରେ ନାହିଁ

ସେ ପରା ମାଆ ଆମରି ।

ଚାଷୀକୁ ଦିଏ ସେ ସୁନାର ଫସଲ

ବୀରକୁ ଦିଏ ତାକତ

ତା'ବକ୍ଷରେ ଆମେ ନାଚି ଖେଳି କୁଦି

ଯେତେ ଯାହା କଲେ

ହୁଏନି କେବ ସେ କ୍ଳାନ୍ତ ।

ଦେଇ ଜାଣେ ଖାଲି ନେଇ ଜାଣେ ନାହିଁ

ସେ ଆମର ମାଟି ମାଆ

ପ୍ରଥମ କୂଆଁଟି ତା' କୋଳରେ ଶୁଭେ

ଜୀବନର ଅନ୍ତେ ତାହାରି କୋଳରେ

ଚିର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇ ଯାଉ ଯେବେ

ଜଳେ ଆମ ଜୁଈ ନିଆଁ ।