ମାନ ଭଞ୍ଜନ-୦୧

ଅଙ୍କଶାୟିନୀ ମୋ ଆସ , ଅବିଳମ୍ବେ କୋଳେ ବସ,

ଆଶ ମୋ ନ କର ନାଶ, ଆଡ଼ କିମ୍ପା କର ଦାସ।

ଇତର ମୁଁ ତୋର ବଶ ,ଇତି କରି ତୋର ରୋଷ,

ଈଶ ପଣେ ଗଉରବେ, ଈଷିତେ ମଧୁର ଭାଷ।

ଉଦାସ ନ କରି ଚିତ୍ତ , ଉଦ୍ଧର କନ୍ଦର୍ପ ଫାଶ

ଊରୁ ଶୋଭିନୀ ତୋ' ପ୍ରୀତି, ଊଣା ହେଲେ ଯିବି ନାଶ।

ଏଣୀ ନୟନା ଚାତୁରୀ ,ଏଣେ ସଢ଼େ ମୋ ମାନସ

ଐରାବତ ଗମନାରେ,ଐକ୍ୟ ଭାବକୁ ପ୍ରକାଶ।

ଓଜ ଭାଙ୍ଗେ ମାର ମାରି, ଓଜନ ହେଲାଣି ହ୍ରାସ,

ଔଚିତ୍ୟ ବୋଲେ ସୁଧାଂଶୁ, ଔଷଧ ପୀରତି ରସ।