ମା

ଜନମ ପାଇଲି

ପ୍ରଥମ ଦର୍ଶନେ ତୁମ ମୁଖ ଦେଖି 

ଖୁସିରେ ବିଭୋର ହେଲି । 

କ୍ରନ୍ଦନ ବେଳେ

ପଣତ କାନିରେ

ଅମୃତ ବର୍ଷାକୁ ଖୁସିରେ ଗ୍ରହଣ କଲି ।

ତୁମ ହାତରୁ ଶିକ୍ଷା

ରାଗରୁ ଅନୁଶାସନ

କଥାରୁ ଉତ୍ତମ ବଚନ

ମୋର ପ୍ରଥମ ଆରମ୍ଭ ଥିଲା ।

ଖୁସି ହେବା ତୁମ ଓଠରୁ

କ୍ଷମା ଦେବା ତୁମ ହସରୁ 

ଭଲ ପାଇବା ତୁମ କୋଳରୁ

ପ୍ରଥମେ ଶିଖିଲି ମା।

ଭୁଲି ନାହିଁ ମା

ତୁମ ପ୍ରଥମ ମୁଠା ଅନ୍ନ

ଥିଲା ବଡ ସୁଆଦିଆ ।

ମଣିଷ କରେଇ ପଠେଇ ଦେଲ ହେ

ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ

ଉଚ୍ଚା କରିବାକୁ ନିଜ ନାଆଁ ।

କାହିଁକି ମା ମୋତେ ଏତେ ବଡ କଲ

ପହଞ୍ଚିଲି ବହୁ ଦୂରେ,

ଇଚ୍ଛା ପୁଣି ହୁଏ ତୁମେ କୋଳେ ଯାଇ

ସୋଇଥାନ୍ତି ଅଚିନ୍ତାରେ ।

ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ କଥା ଆଜି

ଯାହା ସବୁ ହରେଇଛି,

ଅର୍ଥେ ଯଦି ଫେରି ପାଇବି କାଳେ

ପାଖେ ମୋର ବହୁ ମୂଲ୍ୟ ଅଛି।

ଯଦି କ୍ଷମା ଦେବ ତେବେ ଶାନ୍ତି ପାଇଥାନ୍ତି

ତୁମ ପାଦୁକା ସ୍ପର୍ଶରେ।

କରିଦିଅ ସତ ଏ ଦୁନିଆରୁ

ପାଇଯିବି ମୁକ୍ତି ନୀରବରେ ।