ଲାସ୍ୟମୟୀ ତୁମେ

ହାସ୍ଯମୟୀ ତୁମେ ଲାସ୍ଯମୟୀ ତୁମେ

ନାହିଁ ତୋହର ତୁଳନା ,

ହେ ନାରୀ ତୁମେ ତ ପୂଜନୀୟା ଏଠି

ନାହିଁ ତୋ ପାଶେ ଛଳନା ।

ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା ନୁହେଁ ଏଠି ନାରୀ

କରେ ସେ ରଣ ହୁଙ୍କାର,

ଶକ୍ତି ସ୍ବରୂପିଣୀ ଦୁର୍ଗା ପୁଣି ତୁହି

କରୁ ଶତୃଙ୍କୁ ସଂହାର ।

ଜାୟା ଓ ଜନନୀ ପୁଣି ତୁ ଭଗିନୀ

ଅନେକ ରୂପ ତୋହର

ଶବ୍ଦର ଶୂନ୍ଯତା ଭେଦ କରୁ ତୁହି

ତୋର କରୁଣା ଅପାର ।

ନିର୍ଜନ ବନର ଅନ୍ଧକାର ପରି

ଅଟଇ ତୋର ଜୀବନ,

ସୁବାସ ବିତରି ସଂସାର ଭିତରେ

ଅନ୍ତରେ କରୁ ରୋଦନ ।

ମମତା ମନ୍ଦିର ଅଟେ ତୋର ହୃଦ

ହସାଉ ସାରା ସଂସାର,

ଯେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଆସୁ ତୋ ଜୀବନେ

ସେଥିକୁ ନାହିଁ ଖାତର ।

ତୋ ଧୈର୍ଯ୍ଯର ନାହିଁ ତୁଳନା ଯେ ଏଠି

ନୁହେଁ କେହି ସମ ତୋର ,

କୋଟି ପ୍ରଣିପାତ କରେ ତୋର ପାଦେ

ନମସ୍ଯା ତୁହି ଜାତିର ।