କ୍ଷତାକ୍ତ ପ୍ରେମ

ଅଯଥାରେ ସିନା

ଅଳୀକ ଜୀବନେ

ଅନିଚ୍ଛାରେ ତୁମେ ପଶି ଗଲ,

ଅବୋଧଟେ ପରି

ଅବାଧ୍ୟ ହେଲିନି

ଅଳି ପରି ପୁଣି ଦଂଶି ଦେଲ ।

ଅନସୂୟା ଥିଲି

ଅସତୀ ମୁଁ ହେଲି

ଅଇଁଠାରେ ହେଲି ଗଣା ,

ଅଟକି ଯାଉଚି

ଅବାଟେ ଯିବାକୁ

ଅଶରୀର ହେବି ଜଣା ।

ଅପସରା ଥିଲି

ଅପସରି ଗଲି

ଅପହଞ୍ଚ ଅଂଚଳକୁ,

ଅପେକ୍ଷା କରିବି

ଅନନ୍ତ ବରଷ

ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସକାଳକୁ ।

ଅବନା ଅକ୍ଷରେ

ଅତି ଶରଧାରେ

ଅନତି ଦୂରରୁ ଡାକି ଦିଅ ,

ଅଳସ ଆଖିରେ

ଅଣେଇ କଣେଇ

ଅନିଶା କରେ ମୁଁ ତୁମ ମୁହଁ ।

ଅଳଙ୍କାର ଦେଇ

ଅଳଙ୍କୃତ କଲ

ଅଳକାପୁରୀକୁ ନେବ ବୋଲି,

ଅସତ୍ୟ ଭାବନା

ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଅନାମିକା ହେଇ ରହି ଗଲି ।

ଅଳ୍ପରେ ସରିଲା

ଅଗଳ୍ପ ବୋଲି ଏ

ଅମର ପ୍ରେମ ଆମରି ,

ଅଧୁରା ରହିଲା

ଅନେକ ସପନ

ଅସରାଏ ମେଘ ପରି ।