କହିବାର ଥିଲା ଯାହା

କହିବାର ଥିଲା ଯାହା

ପାରିଲିନି କହି,

ଜାଣି ଜାଣି ଦୁଃଖ ଦେଲ

ଧନ୍ୟ ଆହେ ବିହି ।

ଅକାଳରେ ବର୍ଷି ଗଲା

ଦୁଃଖଦ ବରଷା,

ତୁମ୍ଭର ଚରଣେ କାହିଁ

କରିବି ଭରସା l

ବରପୁତ୍ର ତ୍ୟାଗି ଦେଲେ

ଏ ସାରା ସଂସାର,

ଛାଡ଼ି ଗଲେ କିର୍ତ୍ତୀ ମାନ

ରହିବେ ଅମର l

ସାରସ୍ୱତ ଜଗତର

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶିରୋମଣୀ,

ତୁମ୍ଭେ ଆମ ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ

ତୁମ୍ଭେ ଜ୍ଞାନୀ ଗୁଣୀ l

ଆସି ଗଲା କେତେବେଳେ

ଅଭାବନୀୟ କାଳ,

ଜୀବ ଜୌତି ଲିଭିଗଲା

ତୁମ୍ଭେ ଚାଲି ଗଲ l

ପାଇବୁନି  ତୁମ୍ଭ ପରି

ଦ୍ୱିତୀୟ ସଜ୍ଜନ,

ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ସୁଦ୍ଧା

କାନ୍ଦୁଛି ଏ ମନ l

କାହିଁ ଗଲ ପୂଜ୍ୟ ଗୁରୁ

ବାଛି ନେଲ ପଥ,

ତୁମ୍ଭ ବିନୁ ଶିଷ୍ୟ ଗଣ

ହୋଇଲୁ ଅନାଥ l