କବିତା ଶୀର୍ଷକ --- ଦାନ ମାଝି

ଳାହାଣ୍ଡି ଜିଲ୍ଲା କୀର୍ତ୍ତି ଯେ ଅର୍ଜିଲା

ଦାନ ମାଝି କର୍ମ ଦାନେ 

ପତ୍ନୀ ପ୍ରତି କେତେ କରୁଣା କରେ ସେ

ଦେଖିଲେ ଓଡ଼ିଶା ଜନେ ।

ଘଂଚ ଅରଣ୍ୟରେ ପଥ ଘାଟ କୃଶ

ଚାଲିବା ବହୁତ କଷ୍ଟ

ବିପତ୍ତି ନଦୀକୁ ପାରି କରି ଯାଏ

ଖଣ୍ଡିବାକୁ ତାର ରିଷ୍ଟ ।

ଜାୟା ପ୍ରତି ଥିଲା ଅଗାଧ ସେନେହ

ଅସୁସ୍ଥ ‌ ବେଳର ସାଥି

ସହରେ ନିଏ ସେ ସୁସ୍ଥ କରିବାକୁ

ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ଦେଖି ।

ଧରଣୀ ବୁକୁରେ ସଭିଏଁ ସମାନ

ଭୂଲିଲେ ବିବେକ ହୀନ 

ବଳି ଚଢି ଗଲା ଦାନ ମାଝି ପତ୍ନୀ

କଲେ ତାକୁ ହୀନିମାନ ।

ନିରୀହ ନୟନେ ସହାୟତା ଲୋଡେ

ହାତ ଗୁଟାଇଲେ ସବୁ

ଦୂର ଦୂର କରି ଧିକ୍କାର ଶଦ୍ଦରେ

ଲୁଚେ ଆଧୁନିକ ବାବୁ ।

ନିରୂପାୟ ହୋଇ ଶକତି ବାନ୍ଧିଲା

ଭାରିଜା ପୁଟୁଳି ଧରି

ଅତୀତ ସ୍ମୃତିକୁ ହୃଦୟେ ଜପିଣ

କାନ୍ଧକୁ ନୋହିଲା ଭାରି ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ଯେତେ ଥିଲା ତାର ମନେ

ସେ ସବୁ ହୋଇଲେ ସାଥି

ସଙ୍ଗେ ଯିବା ପାଇଁ କୋମଳ କନ୍ୟାକୁ

ଯେହ୍ନେ ପତ୍ନୀ ଥିଲା ରଖି ।

ମାନବ ହୃଦରୁ ଲିଭିଛି କରୁଣା

ସପନ ହୋଇଲା ଦୟା 

ଅର୍ଥ ପ୍ରଲୋଭନେ ଅମଣିଷ ପଣେ

ହୁଏ ଏଠି ଦିଆନିଆ ।

କାନ୍ଧରେ ଭାରିଜା ସ୍ଵୟଂ ଅଶ୍ରୁ ଭିଜା

ପତ୍ନୀ ଶବ ବୋହି ଚାଲେ

ଏକାକୀ ଲଢିଣ ଶବଦାହ କଲା

ଏ କଥା କି କିଏ ଭୂଲେ ।

******