କାଳିଆକୁ ଚିଠି

ଶେଷ ଚିଠି ତୋତେ ଲେଖୁଛି କାଳିଆ

ବୁଜିବା ଆଗରୁ ଆଖି

ମରିବା ଆଗରୁ ତୋ ଚକାଆଖି କୁ

ପାରିଲିନି ଥରେ ଦେଖି 

ଚିଠି ମୁଁ ଯାଉଛି ଲେଖି ।

ଭଲା ମହାମାରୀ ଆସିଲା ବେମାରୀ

ଦେଉଳ ହୋଇଲା ମନା

ନିଇତି ଫେରିଲି ଦୂରରୁ ଦେଖିତୋ

ପତିତପାବନ ବାନା

ଭାବି ମୁଁ ନଥିଲି ଏମିତି ଅବେଳେ

ଉଡିଯିବ ପ୍ରାଣ ପକ୍ଷୀ

ପାରିଲିନି ତୋତେ ଦେଖି ।

ମନକଥା କେତେ ମନରେ ରହିଲା

ପାରିଲିନି ତୋତେ କହି

କରୋନା ର କୋପ ହୋଇ ଅଭିଶାପ

ଜୀବନକୁ ଯାଏ ନେଇ

ନିକୁଟନ୍ତି ଦାନ୍ତ ବେଢି ଯମଦୂତ 

ଯାତନାକୁ ମୋର ଦେଖି

ବୁଜିବା ଆଗରୁ ଆଖି ।

ହେଲା ଏକି କାଳ ଅବେଳରେ କାଳ

ଯାଉଛି ଜୀବନ ନେଇ

ମଶାଣି ପଦାରେ ଗଦାଗଦା ଶବ

ଜୁଇ ପରେ ଜଳେ ଯୁଇ

ପରିବାର କେତେ ପଦାହୋଇଯାଏ

ପାଉଁଶକୁ ଶାଖି ରଖି

ଚିଠି ମୁଁ ଯାଉଛି ଲେଖି ।

ଯିବାର ମୋ ଥିଲା ଯାଉଛି ମୁଁ ଚାଲି

ଯାତନା ଅନେକ ସହି

ଗଲାବେଳେ ତୋତେ ମିନତି ମାତର

ରଖିବୁ ଜଗତ ସାଇଁ

ଚକ୍ର ପେଶି ତୋର, କରୋନା ନାସିବୁ

ନିଜ ମାନ ନିଜେ ରଖି

ଚିଠିଟି ଯାଉଛି ଲେଖି ।