କାହିଁ ପ୍ରିୟ ଦିନ

ପ୍ରିୟ ଦିନ ସବୁ ଝଡ଼ି ଗଲେ

ଖସି ଗଲେ କାକର ହେଇ

ପତ୍ରରୁ

ମରି ଗଲେ ସ୍ମୃତି ସବୁ

ମୁଖ୍ୟରାସ୍ତାରେ

ଦିନ ଦି ପ୍ରହରେ

ଆଜିର ଏ ନିଃସଙ୍ଗ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ,ଗଣୁଚି ମୁଁ

ସମୟର ଆକାଶରେ

ଚିକ଼ ମିକ଼ ତରା ସବୁ ॥

ପ୍ରିୟ ଦିନର ସବୁଜ କ୍ଷଣକୁ

ପାଟ କନାରେ ଗୁଡ଼େଇ ତୁଡ଼େଇ

ସଯତନେରଖିଲି ,

ସାତ ତାଳ ପାଣିର ପଙ୍କ ଭିତରେ

ଝଡ଼ ହେଲା `ଲାଗିଗଲା ନିଆଁର ଝଲକ

ସ୍ୱପ୍ନର ଭଅଁର ମାନେ ଉଡ଼ିଗଲର ॥

ଶୂନ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ ମହା ଶୂନ୍ୟର ପାହାଡ଼ ଉପରେ

ମୁକୁଟ ବିହୀନ ସମ୍ରାଟ ମୁଁ

ନିରସ୍ତ୍ର

ଏତେ ବଟ ଲମ୍ବା ଦରଖାସ୍ତ ଟିରେ

ଏକ଼ଲା ମଣିଷର

ବିବର଼ନ ସ୍ୱାକ୍ଷର !

ପ୍ରିୟ ଦିନ ପ୍ରିୟ ଫୁଲ

ସାଗରର ନୀଳ ଢେଉ ଭଳି ଆସୁଥିବ ॥

ଶବ ଶବ ଲାଗେ ଆଜିର ଦିନ ସବୁ ॥

ଭଙ୍ଗା ଖେଳନା ସବୁ

ସମୟର ଅଗଣାରେ ।

କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ାରେ ଲହଡ଼ି ଭାଙ୍ଗୁଛି

କଳାରକ୍ତ

ପ୍ରିୟ ଚିଠି ସବୁ ମେଘୁଆ ପାଗର

ଉଦାସୀନତାରେ ଭର଼ତି

ନିଛାଟିଆ ଓ ନିସ୍ତବ୍ଧତା ଆଜି

ଜମି ଯାଏ ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ଧୂଳି

ପ୍ରିୟ କବିର କାବ୍ୟରେ॥