କାଗଜଡଙ୍ଗା

ଭାସି ଆସିଲା ନାଳ ପାଣିରେ, 

ନାରୀ ଗଲା ମୋ ପାଦରେ, 

କାହୁଁ କେତେ କଣ ଭାବିଲି ମନରେ, 

ତଳକୁ ଦେଖିଲି କାଗଜ ଡନ୍ଗାଟାରେ। 

ମନେ ପଡିଗଲା ମୋ ପିଲାଦିନ

ବନଊ ଥିଲେ କେତେ ଡନ୍ଗାମାନ, 

ବସୁଥଲୁ ପାଣି ରେ ଆସିଲେ ବରଷା ଦିନ, 

 ଭାସୁଥିଲେ କେତେ ଡନ୍ଗା ସାଥୀ ହୋଇଣ। 

କାହାର ଡନ୍ଗା ଆଗକୁ ଗଲେ ହଉଥିଲା ସିଏ ଖୁସି, 

ପୁରୁଣା କାଗଜ ଖୋଜୁଥିଲେ ଯେବେ ମେଘ ଦିଏ ବରଷି, 

ସାଥୀ ହୋଇ ବନଉଥିଲେ ସଭିଏଁ ବସି, 

ଆଜି ସେ ପିଲାଦିନରୁ ମନ ଯାଉଛି ତରସି।