ଜନମ ମାଟି

ମସ୍ତକେ ମୁକୁଟ ହିମାଳୟ,

କଟି ସୂତା ବିନ୍ଧ୍ୟଗିରୀ ତାର;

ନିର୍ଝରି ଗଙ୍ଗା, ଯମୁନା ବହେ 

ଏଇ ଜନମ ମାଟି ଭାରତ ମୋର ।।

ଚିର ନମସ୍ୟା, ଚିର ପୂଜ୍ୟା 

ଏଇ ଜଗତେ;

ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକେ ପୁଣି ବିଶ୍ୱକୁ

ପ୍ରକାଶେ।।

ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି ସମ

 ଘନ ଅନ୍ଧାରେ;

ଜନମ ଦେଇ ବୁଦ୍ଧ, ଗାନ୍ଧୀ

ସତ୍ୟ , ଅହିଂସା ଧରମ ପ୍ରବାହିତ କରେ ।।

ସୁନାର ଚଢ଼େଇ ସେ 

ବିଶ୍ଵ ଇତିହାସେ ,

କଳା ସଂସ୍କୃତି ସାହିତ୍ୟ ଭଣ୍ଡାର 

ପୁଣି ତା' ପାସେ ।।

ଧନ୍ୟ ମଣେ ମୁଁ  ନିଜକୁ

ଜନମି ଏଇ ପବିତ୍ର ଭୂମିରେ,

ତା' ଠାରୁ ବଳି ମହିୟସୀ

 ନାହିଁ କେହି  ଏଇ ଧରାଧାମରେ ।।