ଜୀବନ ସଂଗୀତ (3)

ଶ୍ରାବଣର ଏକ ବରଷା ରାତିରେ

ବନ ପଥେ ଯେବେ ଚାଲି ଥିଲି ଭିଜି ଭିଜି

ଅନ୍ଧକାରରେ ବାଉଳା ହୋଇ ମୁଁ

ପାଉ ନ ଥିଲି ମୋ ରାସ୍ତାଟା ଖୋଜି ଖୋଜି

ସେତିକି ବେଳକୁ ଦିଶିଗଲା ଏକ

ଆଲୋକର କ୍ଷୀଣ ରେଖା

ବ୍ରୁକ୍ଷଲତାରେ ପରିବେଷ୍ଟିତ

କୁଟୀର ଭିତରେ ହୋଇଗଲା ତୁମ ଦେଖା

ହାତେ ରହିଥିଲା ସୁରାର ପାତ୍ର

କଣ୍ଠରୁ ତୁମ ଝରୁଥିଲା ମଧୂ ଗୀତି

ଆଶ୍ଲେଷ କରି ବରିନେଲ ମତେ

ଢାଳି ଦେଲ ତୁମ ଅସରା ଅସରା ପ୍ରୀତି

ଭୁଲି ଗଲି ମୋର ସ୍ଥିତି

ଭୁଲି ଗଲି ଯେତେ ନୁଖୁରା ପଣ ମୋ

ଭୁଲି ଗଲି ଯେତେ ଅଭାବ ର ଅନୁଭୂତି