ଜୀବନ ଖରା ଛାଇର ଖେଳ

ଦୁଇଦିନିଆଁ ଏ ମଣିଷ ଜୀବନ

ମିଛମାୟା ଭରା ଯେତେକ ସପନ

ଧନଜନ ଯଶ କିଛିଦିନ ଲାଗି 

ମରଣ ବସିଛି ବାଟକୁ ତ ଜଗି ।

ମାନ ଅପମାନ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଭାଇ

ତୁମ ଦୁଃଖ ଲାଗି ତୁମେ ଏକା ଦାୟୀ

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି କରୁଥାଅ ନିତି

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ନାହିଁ ତୁମ ଭୀତି ।

ଆଜି ଅଛି ଜୀବ କାଲି ନ ରହିବ

ମରିଗଲା ପରେ କିଏ ବା ଜାଣିବ

ଜୀବନରେ କେତେ ସୁକର୍ମ କରିଛ

କେଉଁ ଦୁଃଖୀଙ୍କର ଦୁଃଖକୁ ହରିଛ ।

ଆପଣା ସ୍ୱାର୍ଥରେ ବିତାଇଲ ଦିନ

ଚିର କଳଙ୍କିତ ତୁମର ଏ ମନ

ଅଧର୍ମ ପଥକୁ ବାଛିନେଲ କିଆଁ

ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ସାଜି ବୁଲାଉଛ ଭୁଆଁ ।

ମିଠାକଥା କହି ମନକୁ ଯେ ହରି

ପଛରୁ ମାରୁଛ ତୁମେ ବନ୍ଧୁ ଛୁରୀ

ପାପର ପଙ୍କରେ ଡୁବି ଦିନେ ଯିବ

ଗର୍ବ କରିବାକୁ ପ୍ରାଣ ଆଉ ଥିବ ।