ଜୀବନ ଗୀତି

ଛନ୍ଦହୀନ ହେଉ ଅବା ରସପୂର୍ଣ୍ଣ

   ଜୀଇଁବାକୁ ହୁଏ ଏଇ ଜୀବନ,

ଦୁଃଖ ବିଛଣାରେ ଉଜାଗର ରହି

   ଦେଖିବାକୁ ପଡେ ସୁଖ ସପନ ।

ଦିବା ଆଲୁଅରେ ସ୍ମିତ ହସ ହସି

   ରାତ୍ରି ଆଢୁଆଳେ ଝରାଏ ଲୁହ,

ମଧୁଭାଷା ଭାଷି ନିଏ ଆପଣେଇ

   ଅନ୍ତରେ ମୁଦିତ ଆକାଶେ କୋହ ।

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ମୁଖେ ରଙ୍ଗ ବୋଳି

   ଭିନ୍ନ ଚରିତ୍ରରେ ଦେଖାଏ କଳା,

ରଜନୀ ପାହିଲେ ଦର୍ଶକ ଫେରିଲେ

   ଅନ୍ତର ନେପଥ୍ୟେ ଅସହ୍ୟ ଜ୍ଵାଳା ।

ଜୀବନ ପୁସ୍ତକେ ପୄଷ୍ଠା ଓଲଟେଇ

   ଭିନ୍ନ ଅଧ୍ୟାୟକୁ ରଟଇ ନିତି,

ବେସୁରା ଫାଟରେ ସପ୍ତସୁର ନେସି

   ଗାଉଥାଏ ସଦା ଜୀବନ ଗୀତି ।