ଜୀବନ ଗୀତା-୪୪୪

ଜୀବନ ସର୍ବଦା ଆତ୍ମସ୍ୱାର୍ଥରେ

ଜୁଡୁବୁଡୁ ହୋଇରହେ

ବିବେକ ରୂପୀ କଷଟି ପଥର

ପରୀକ୍ଷା ତ ନେଉଥାଏ ॥୦॥

ବୁଝାମଣାର ପରଶ ଥରେ

ଜୀବନ ଗଲେ ପାଇ

ଅସାର ସବୁ ଲାଗଇ ସ୍ୱାର୍ଥ

ଉଭେଇ ଯାଏ କାହିଁ

ନୀତି ଆଦର୍ଶ ଓ ମୂଲ୍ୟବୋଧର

ମୂଳଦୁଆ ପଡିଯାଏ ॥୧॥

ଦୂରତା କମେ ହୃଦୟ ମଧ୍ୟେ

ମନକୁ ମନ ଯୋଡେ

ଲୁହଲହୁର କାହାଣୀ ଇତି

ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ଯେ ପଡେ

ଅବୁଝାମଣାର ବିଷ ବଳୟ

ମନଠୁଁ ଦୂରେଇ ଯାଏ ॥୨॥