ଝରାଫୁଲ

ବେନାମୀ ସେ ପ୍ରତାରକ

ଦୁଃଖର ସାଗରେ ଠେଲି ଦେଇ

ଚାଲିଗଲା ଅନ୍ୟ କେଉଁ

ଫୁଲର ମହୁ ଶୋଷିବାକୁ।

ଛେଳି ପାଟି ପରି 

ପୁରୁଷର ସ୍ୱଭାବ

ଯୌନର ପିପାସା 

ମେଣ୍ଟେଇବାକୁ

ତିଳ ତିଳ କରି 

ଜାଳି ଦିଅନ୍ତି ନିରୀହ

ଫୁଲର ମହକକୁ। 

ଫୁଲ ଝଡେ 

ଝଡି ପୁଣି ଆତୁର

ହୋଇ ଡ଼ାକୁଥାଏ ,

ମହକ ସିନା ଚାଲିଯାଏ

ଅଲୋଡ଼ା ହୋଇଯାଏ ସିନା

ମନର ପାରିଲା ପଣ

କେବେ କମି ନଥାଏ