ଜହ୍ନ ଆଖିରେ ଲୁହ

ଶୁକ୍ଳ ପକ୍ଷ ରାତି ହସି ଉଠେ ଜହ୍ନ

    ନୀଳ ଆକାଶରେ ଥାଇ

ତାରା ପୁଞ୍ଜ ସାଥେ ହସି ଖେଳୁ ଥାଏ

   ପୃଥିବୀକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ    l୧ l

ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି ଯେବେ ଆସି ଯାଏ

   ଲୁହ ଆସେ ତା ଆଖିରେ

ପୃଥିବୀ ବାସୀଙ୍କୁ ଦେଖି ପାରେ ନାହିଁ

   ନୟନରୁ ଲୁହ ଝରେ।  l୨l

ନୀଳ ଆକାଶରେ ଜହ୍ନ ମାମୁଁ ଦେଖି

   ବାଦଲ କରଇ ହଟ

କଳା ବଉଦକୁ ଘୋଡାଇ ରଖେ ସେ

    ନ ଛଡାଇ ତାକୁ ବାଟ    l୩l

ଜହ୍ନର ହୃଦ ୟେ କୋହ ଭରି ଯାଏ

   ପବନକୁ ଥାଏ ଚାହିଁ

ସୁମରଣା କରେ ପବନ ଦେବଙ୍କୁ

   ବାଦଲ କପଟ ପାଇଁ     l୪l

ବିଜ୍ଞନ ଯୁଗରେ ବିଜୁଳି ଆଲୁଅ

   ଝଲ ମଲ ଦିଶୁଅଛି

ଗାଁ ଠୁ ସହର  ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଛି

     ଜହ୍ନର ଭାଉ କମିଛି    l୫l

ମା କୋଳରେ ଶିଶୁ ରୋଦନ କରଇ

    ଅଭିଳାଶ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାଇଁ

ଜହ୍ନକୁ ଦେଖାଇ ମା ତୁନି କରେ

   ଆଉ ସେ କଥା ତ ନାହିଁ   l ୬l

କୁଆଁର ପୁନେଇଁ ପଞ୍ଚୁକ ପୁନେଇଁ

   ଅବା କରାମା ଚଉଠ

ଅଗଭଳି ଜହ୍ନ ଶୋଭା ପାଉନାହିଁ

    ବିଜୁଳି ଉଗାଳେ ବାଟ    l୭

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ପଥିକ ଚାଲୁନି

   ନ ଫୁଟଇ ଜଳେ କଇଁ

ଗାଡିଆ ପୋଖରୀ ଦଳ ସଫା ହୁଏ

   ଜହ୍ନ କନ୍ଦେ କଇଁ କଇଁ।    l