ହଳକ ଆଖି ଓ ତମେ

ରାତି ବେଶୀ ଗାଢ଼ ହେଲେ

ମାଆ ଗାଳି କରିବେ କହିଲାରୁ

ସେଦିନ ପଚାରିଥିଲନା !

ରାତି ଗାଢ଼ ହେଲେ କଣ ହୁଏ ?

ଶୁଣ ! ରାତି ଗାଢ଼ ହେଲେ ଗାଢ଼ ହୁଏ ପ୍ରୀତି

ଗାଢ଼ ହୁଏ ଭୟ , ଗାଢ଼ ହୁଏ ସନ୍ଦେହ

ଗାଢ଼ ହୁଏ ଦାଗ , ଗାଢ଼ ହୁଏ ଦୃଷ୍ଟି

ଗାଢ଼ ହୁଏ ତମ ଜିଦ୍ ଆଉ ଗାଢ଼ ହୁଏ ମୋ ସର୍ବାଙ୍ଗର ପୁରୁଷତ୍ୱ

ଗାଢ଼ ହୁଏ ଶୀତ , କାକର ମାଡ଼

ସେଇ ଶୀତ ବାହାନାରେ ତ ଦୁହେଁ ଖୋଜୁ କିଛି ତାତି ।

ସେ ଦିନ ନାଚି ନାଚି କହୁଥିଲନା !

ମୁଁ ଜାଣିଚି.. ଜାଣିଚି..

ଏ ବଳବନ୍ତର ବଡ଼ ଦୁର୍ବଳତା କ'ଣ ?

ଜାଣିଥାଇପାର ! କୁନି ବିରାଡ଼ିକୁ ମୁଁ ଖୁବ୍ ଡ଼ରେ

ହେଲେ ଜାଣିନଥିବ , ମୋ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ଦୁର୍ବଳତା ହେଉଚ-

ତମେ ଆଉ ତମ ହଳକ ଆଖି ;

ତମ ସହ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶେଇବା ଅର୍ଥାତ୍

ପରାକ୍ରମରେ ସିଂହାସନ ଆରୋହଣ କରିବା ।

ତମ ହଳକ ଆଖି ସମୁଦ୍ରରେ

କି ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଅଛି କେଜାଣି ?

ନିଜ ତମାମ୍ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ନିଜ ଭିତରେ ସେତୁବନ୍ଧ ବାନ୍ଧି

ତମକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ହିଁ ଉବୁଟୁବୁ ହେଇଯାଏ

ଅତଳଗାମୀ ଟାଇଟାନିକ୍ ପରି ।

ଅଥଚ ଭାବିପାରେନା , ମୋ ପ୍ରତି ବଦଳରେ

ଜୀବନ ବିହୁନେ ମୀନ ପରି କାହିଁକି ଛଟପଟ୍ ହୁଅ ତମେ ?

ଆଉ ମୁଁ '

କେଉଁ ଗୋଟେ ଲୋଭୀ ଆଇଁଷିଆ କେଉଟ ପରି

କାହିଁକି ଫ୍ରାଏ କରୁଥାଏ ତମକୁ ଆଉ ନିଜ ପୁରୁଷତ୍ୱକୁ...!