ଫୁଲଗଛ

କୁଆଡେ ଗଲେ

ତମ ତେତିଶ କୋଟି ଈଶ୍ବର ?

ଏବେ ଏବେ କଅଁଲୁଛି ଗଛରେ ଦୁଇ ପତ୍ର

ତା' ସହ ବି ଖେଳିବାକୁ ବଲୁଅଛି ତମ ମନ !

ନା , ପଲ୍ଲବୀତ ହେଇ ମୁରୁକି ହସୁଛି ପତ୍ର

ନା , ମଥା ଟେକି ଲାଜେଇ ହେଉଛି ଶାଖାଡାଳ

ନା , ମାଟି ମାଆକୁ ଆଲିଂଗନ କରିବା ଶିଖିଲାଣି ଚେର

ନା , ଫୁଲ ଫୁଟେଇ ଫଳ ଧରିବ ବୋଲି ଧରିଲାଣି କଢ଼ l

ତଥାପି ତମ ଆଖିରେ ଲୋଭ 

ଶିରାପ୍ରଶିରାରେ ଉଷୁମ୍ ରକ୍ତ

ଧିକ୍ ତମ ମର୍ଦାଂଗି...ଧିକ୍ ତମ ପୁରୁଷତ୍ୱ

ଥୁ.. ତମେ ବିନା ଦ୍ଵିଧାରେ ଗ୍ରାସିଦେଇପାର ଜୀବନ ।

ଧିକ୍ ତମେ (ହୃଦୟହୀନ) ପୁରୁଷ

ଯିଏକି ଏତେ ସତ୍ତ୍ଵେ ବି ଦେଖିପାରୁନ

ଆଇନାରେ ନିଜେ ନିଜମୁହଁ

'ଆପେ ବଂଚିଲେ ବାପର ନାଁ ' ଭାବରେ 

ଲୁଚିରହିଛ ନିଜ ହାତଗଢ଼ା ପୃଥିବୀ ଭିତରେ ।

ଧିକ୍ ତମ ମିଛିମିଛିକା ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି

ଧିକ୍ ତମ ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ କ୍ୟାଂଡେଲ ମାର୍ଚ୍ଚ

ଧିକ୍ ତମ ରିମୋଟ୍ କଂଟ୍ରୋଲ ଶୋକ ପାଳନ

ଧିକ୍ ତମ କାହା ଥାଳିରୁ ଝାମ୍ପିଥିବା ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ରାଶି l

ଦେଇପାରିବ ତ' ତାକୁ ନ୍ୟାୟ ଦିଅ

ସମଗ୍ର ନାରୀଜାତିକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଅ , ଅଧିକାର ଦିଅ

ତେବେ ଯାଇ ଆମେବି ଦେଖିବୁ

ତମ ଛାତିରେ କେତେ ଦଂଭ , କେତେ ମର୍ଦାଙ୍ଗୀ ।

ଥାଉ ହୋ..ତମ କୈଫିଅତ 

ଆମେ ଜାଣିସାରିଚୁ କେମିତି ତମେ 

ଲୋଭର ଟାଂଗିରେ ହାଣିଦେଇପାର ମାନବିକତାର ମସ୍ତକ ;

ସତ୍ତା , କ୍ଷମତା , ଟଂକା , ସଂପତ୍ତି , ଜମିଆଦିର ଉପହାର ଦେଇ

ପ୍ରତି ଅଫିସର୍ ର ପ୍ରତି ରିପୋର୍ଟକୁ କେମିତି ଲେଖିଦେଇପାର 

ନିଜେ ନିଜ କଲମମୁନରେ..।

ଲୁଚିଛି ନା ଗୋଡ଼ ଦୁଇଟା ଦିଶୁଚି

ଯେତେ ଲୁଚାଇଲେ ବି ପଢିହେଉଚି ତମ ମୁହଁର କବିତାଂଶ - 

ରାତି ଗଲା , ତାତି ଗଲା

ଫୁଲଗଛ ମରିଲା , କାହାଣୀ ସରିଲା ।

ହେଲେ ତମେ ଭୁଲିଯାଉଚ ବୋଧେ ?

ପ୍ରତିଟି କାହାଣୀର ଶେଷରୁ ହିଁ 

ଆରଂଭ ହୁଏ ଆଉ ଗୋଟେ କାହାଣୀ

ଯେଉଁଠି 

ନା , ଫୁଲଗଛ ମରେ 

ନା , କାହାଣୀ ସରେ...।