ହଡ଼ା ବଳଦ

ବେକରେ ପଘାଟି ଲାଗିଥିଲା ବୋଲି

ମୁଠେ ଦାନା ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ ଥିଲା ।

ପରିଶ୍ରମ କରି ପାରୁଥିଲି ବୋଲି

ଭବିଷ୍ୟତ ମୋର ଆଖି ଆଗେ ଥିଲା ।

ଭବିଷ୍ୟ ଉଜ୍ଜଳ ଜଣାଥିଲା ବୋଲି

ଚଉପାଶେ ମୋର ଭରସା ବଢ଼ିଲା ।

ବିଶ୍ବାସ ଭରସା ରଖିଥିଲି ବୋଲି

ନିଜର ସାମର୍ଥ୍ୟ ସମର୍ପିତ ହେଲା ।

ସମର୍ପଣ ଦିନେ କରିଦେଲି ବୋଲି

ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦେବାକୁ ପଡିଲା ।

ନିଜକୁ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ଆଗେଇଲେ

ଗୋଠ ଛଡା ବୋଲି ଶୁଣିବାକୁ ହେଲା ।

ଗୋଠ ଛଡା ହୋଇ ବୁଲିବାର ପରେ

ନାନାରଙ୍ଗ ଦାନା ପ୍ରକୃତି ଯାଚିଲା ।

ପ୍ରକୃତିର ପଥ ବାଛିନେବା ପରେ

ଖାଲ ଓ ଢିପର ଭୟ ବି ହଟିଲା ।

ଭୟ ଆଉ ଭ୍ରାନ୍ତି ହଟିଯିବା ପରେ

ନିସଙ୍ଗ ଜୀବନ ଆଲୋକିତ ହେଲା ।

ଆଲୋକର ପଥ ବାଛିନେବା ପରେ

ଗୋଠ ଛଡାଙ୍କର ଆଶ୍ରୟ ମିଳିଲା । 

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପଥରେ ଆଶ୍ରିତ ଥିଲେ ବି 

ହଡ଼ା ବଳଦର ପରିଚୟ ଥିଲା ।