ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରେ

ବୃଦ୍ଧ ମଥା ପରେ ଥିବା

ଶୁଷ୍କ କେଶଭଳି

ରୁକ୍ଷ ଧରିତ୍ରୀଟି ,

 

ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ରହେ

ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ବକ୍ଷକୁ ଶାନ୍ତ କରିବାରେ

ହେବ କାଳେ ସାହା

ଝରିବକି ବିନ୍ଦୁଟିଏ ଜଳ ।

 

ବରଷା ଆସିଲେ

ମହାନନ୍ଦେ ବକ୍ଷପାତି

ଶୋଷିନିଏ ଧରା

ଝରୁଥିବା ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ବାରି ।

 

ଝଟକି ଉଠଇ

ପ୍ରଫୁଲ ଦିଶଇ

ମଳିନ ଶରୀର ,

 

ଚଳମୟ ହୋଇଯାଏ

ଶସ୍ୟମୟ ଧରା

ସବୁଜ ଦିଶଇ 

କଣ୍ଟକିତ ମହୀ ।

 

କୋକିଳର କଣ୍ଠ ସିନା

ହୋଇଯାଏ ଉଭା

ରସାଳ ଶାଖାରୁ ,

 

ଆସେ କିନ୍ତୁ

ମୃଦୁ ମୃଦୁ ଶୀତଳ ପବନ

ମାଟିର ବାସ୍ନା 

ଓ ମୟୁରର ପକ୍ଷଖୋଲା ନୃତ୍ୟ ।

 

ବେଳେବେଳେ 

ଧାରା ଶ୍ରାବଣର ସ୍ରୋତ

ସ୍ବପ୍ନ ପ୍ରାୟ ହୋଇ

ସଂତୃପ୍ତ କରାଏ 

କ୍ଷୁଦ୍ର ବିନ୍ଦୁଟିଏ ।

 

ଆଉ କେବେ

ଘର୍ଘର ଶବ୍ଦରେ ଥରଇ ମେଦିନୀ

ଆଖି ଝଲସାଏ ଚମକି ବିଜୁଳି।

 

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରେ ଆଜି

ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷା

ଚିତାଲାଗି ଆଉ ଚିତଉ ବାସ୍ନା

ଚଷା ବାପୁଡାର 

କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରୟାସ 

ଦେବାକୁ ମୁଠାଏ ଅନ୍ନ

 ଭୋକିଲା ଓଠରେ ।