ଗରିବ

ପିନ୍ଧିବା ପାଇଁ ଚିରା ଲେଙ୍କଡା ବସ୍ତ୍ର

ଓଳିଏ ଖାଇଲେ ଦିଓଳି ଉପାସ

ଝୁମ୍ପୁଡି କୁଡିଆ ହେଉ ଅବା ରାସ୍ତାକଡ ତାର ନିବାସ ।

ନା ତା ପାଖେ ଥାଏ ଅର୍ଥବଳ

ନା ତା ପାଖେ ଥାଏ ବାହୁବଳ ।

ନା ତା ପାଇଁ ଥାଏ ସରକାରୀ ସୁବିଧା

ନା କାହାକୁ କହିଲେ କିଏ ବା ଶୁଣେ ତା କଥା ।

ସତେ ଅବା ଅଭିଶପ୍ତ ଜୀବନ ତାର

ମାଡ଼ ହୀନ ଦୃଷ୍ଟି ତା ପାଇଁ ଉପହାର ।

ସୁଖ ଶାନ୍ତି ମଜା ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ

ଦୂରେଦେଖି ମାରେ ଦୁଃଖର ନିଶ୍ୱାସ ।

ନୁହେଁ ସେ ସମ୍ମାନର ପାତ୍ର କି ନୁହେଁ ସେ ପସନ୍ଦର ପାତ୍ର

ଅଭାବ ଗରିବ ତା ହିଁ ତାର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅସ୍ତ୍ର ।