ଏଇତ ଜୀବନ

ମଣିଷ ଜୀବନ ଜନ୍ମରୁ ଆରମ୍ଭ,

ମୃତ୍ୟୁ ରେ ହୁଏ ଇତି 

ଆସିଥିଲୁ ଏକା ଯିବୁପୁଣି ଏକା

କେହି ହେବେନାହିଁ ସାଥି ।

ଜୀବନ ଏଠି ଏକ ଅସମାହିତ ପ୍ରଶ୍ନ

ଯାହାର ଉତ୍ତର କିଛିନାହିଁ 

ମୃତ୍ୟୁ ଏଠି ଏକ ଏମିତି ଉତ୍ତର

ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାକୁ କେହିନାହିଁ ।

ବାଟରେ ହେଉକି ବେଡ଼ରୁମରେ ହେଉ

ହେଉ ଅବା ରାଜପଥ 

ହୋଟେଲରେ ହେଉକି ହସ୍ପିଟାଲରେ ହେଉ

ମୃତ୍ୟୁ ସବୁଠି ସତ ।

ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ, ସଖା ସହୋଦର

ସମସ୍ତେ ସେଦିନ ହୋଇଯିବେ ପର

ଅଫେରା ରାଇଜେ ଫେରିଯିବା ଦିନେ

ଫେରିବାନି ଆଉ କେବେ 

ମାୟା ସଂସାର ର ମୋହ ତୁଟିଯିବ

ମୃତ୍ୟୁ ଆସିବ ଯେବେ ।

ଆମେ ଦିନେ ନିଶ୍ଚୟ ମରିବା

ଏ ସଂସାରକୁ ବିଦାୟ କହିବା

ସରିଯିବ ମୋବାଇଲ ସମ ଜୀବନର ସମସ୍ତ ଆୟୁଷ

ମିସ କଲ ବି ଆଉ କରିବେନି କେହି

ମାୟା ମୋହ ସବୁ ହେବ ଶେଷ ।

ମୃତ୍ୟୁ ଏଠି ବାସ୍ତବତା ମୃତ୍ୟୁ ଧ୍ରୁବ ସତ୍ୟ

ଖଣ୍ଡେ ଧଳାଲୁଗା ଛଖଣ୍ଡ କାଠର ସବାରି

ଖଣ୍ଡେ ଦିଆସିଲିକାଠି ଏସବୁକୁ ଜାଳିଦିଏ

ରହିଯାଏ ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ ।