ଏ ଯୁଗର ନାରୀ

ସତୀ ସୀତା ଭାବି ଦିଅନାରେ ତେଜି

ନୁହେଁ ତ୍ରେତୟାର ସୀତା

ପର କଥା ଶୁଣି ବନେ ଦେବ ଛାଡି

ଚାଲିଯିବି ପାତି ମଥା ।

ନୁହେଁ ମୁଁ ଦ୍ରୌପଦୀ ଦ୍ଵାପର ଯୁଗର

ହାରିଯିବ ଖେଳି ପସା

ସଭା ମଧ୍ୟେ ବସ୍ତ୍ର କରି ମୋ ହରଣ

ସାଧିବ ତବ ଲାଳସା ।

ନୁହେଁ ମୁଁ ଶ୍ରୀରାଧା ପ୍ରୀତି କରି ମୋତେ

ଭାଙ୍ଗିଦେବ ସବୁ ଆଶା

ସମାଜେ ନିର୍ଲଜା ହୋଇ ପଡିଥିବି

ଭାଗୁଥିବି ମୁଁ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ।

ଦେଖି ଅଛ ସିନାରେ ପୁରୁଷ ଜାତି

ମୋ ସ୍ନେହ ଆଉ ମମତା

ଦୁର୍ଗା ସାଜି ଦିନେ ନାସିଛି ମହିଷା

ଭୁଲି ଗଲ କି ସେ କଥା ।