ଦିଗହଜା ଏକ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

ବସନ୍ତଋତୁରେ କୋକିଳ ରାବରେ 

     ଗାଁ ତୋଟା ମୁଖରିତ 

ବାଡ଼ି ବଗିଚାରେ ନାନାଜାତି ଫୁଲ 

     ହୋଇଛନ୍ତି ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ |

ପ୍ରକୃତି ର ଶୋଭା ସବୁଜସୁଷମା 

     ଦିଶେ ଅତି ମନୋରମ 

ନବକିଶଳୟେ ପାଦପମଞ୍ଜରୀ 

     ଶୋଭା ଦିଶେ ଅନୁପମ 

ପ୍ରଦୀପ୍ତ ହେ ତୁମ ସ୍ମୃତି ତ ଅଲିଭା 

     ପ୍ରଜ୍ଵଳିତ ଦୀପଶିଖା 

ଅଜ୍ଞାତରାଇଜେ ଯାଇଅଛ ଚାଲି 

     ମିଳୁନାହିଁ ତୁମ ଦେଖା |

କିର୍ତ୍ତୀ ତ ତୁମର ହୋଇଛିଅମର 

     ଯେତେ ଯାହା ଅବଦାନ 

ଲୋକଙ୍କ ବିପଦ ଦୂର କାରବାକୁ 

     ଘୁରୁଥିଲ ରାତି ଦିନ |

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଆଠବର୍ଷ ବିତିଗଲା 

     କାଳବକ୍ଷେ ହେଲ ଲୀନ 

ସର୍ବଗ୍ରାସୀ କାଳ ଦେଲାସିନା ଗ୍ରାସୀ 

     ତୁମ ଖ୍ୟାତି ମହୀୟାନ |

 ମୁଁ ଝୁରୁଛି ଆଜି ନୀରବେ କାନ୍ଦୁଛି 

   ଝୁରୁଛନ୍ତି ପୁତ୍ରକନ୍ୟା 

ଝୁରନ୍ତି ଆକୁଳେ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ଯେତେ 

    ଚକ୍ଷୁ ରେ ଲୋତକ ବନ୍ୟା |

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଆମ ସୁନ୍ଦର ସଂସାରେ 

    କଟୁଥିଲା ଆମ ଦିନ 

ତୁମେଗଲା ପରେ ସବୁ ଶୂନଶାନ 

    . ଏ ସଂସାର ଶ୍ରୀହୀନ |

ଖାଲି ସମୟ ରେ ତୁମେ ମନେପଡ଼ 

     ମନହୁଏ ଆନମନା 

ବନ ପୋଡ଼ିଗଲେ ସଭିଏଁ ଜାଣନ୍ତି 

    ମନ ବୁଝେ ମନ ସିନା |

ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ ଛାଡି କେବେ ହେଲେ ତୁମେ 

     ନେଇ ପାରିବନି ବିଦା 

ଆକାଶ ରୁ ତୁମ ସୁଭାଶିଷ ଧାରା 

     ଦିଅ ହେ ଆମକୁ ସଦା |

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରେମ ଆକଟ ବଚନ 

   କରୁଥାଅ ବିତରଣ 

ତୁମରି ସ୍ମୃତି କୁ ପାଥେୟ କରି ମୁଁ 

    ବାଢୁଛି ଶ୍ରଦ୍ଧା ସୁମନ |

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଦେବାଲୋକେ ଥାଇ 

    ଶାନ୍ତିଲଭୁ ତୁମ ଆତ୍ମା 

ପାଖେ ପାଖେ ରହି ଆଶିଷ ଦେବାରେ 

     ହେଳା କରିବନି ଜମା |

ଯିବା ଆସିବାରେ ଦୁନିଆଁ ହାଟରେ 

    କିଏ ହଜେ କେତେ ବେଳେ 

 ହଜିଯିବା ପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଅଧିକ 

     ଖୋଜାପଡେ ଯେତେବେଳେ |

ଖୋଜିବାର ଶେଷ କେବେ ହେବନାହିଁ 

     ସ୍ମୃତି ତୁମ ସଜଫୁଲ 

ବାସ ବାଣ୍ଟୁଥିବ ଆମରି ଭିତରେ 

     ସେ ବାସ ଅମୁଲ ମୂଲ |