ଦହିବରା ଭାଗବତ

ଆସ ଆସ ସୁଧୀଜନ ହୋଇଣ ମେଳି

କରୁଛି ୟେ ଅଧମ ତୁମ ପାଖେ ଅଳି ।

ବିରାଟ ମହିମଣ୍ଡଳ ଅଟେ ଏହି ଦହିବରା ଥାଳି

 ମସ୍ତକେ ଲଗାଅ ତାକୁ ମନେ କିଛି ନ ଭାଳି ।

ଦହି କୁ ଭାବିବ ଭବ ପାରାବାର ଏଠି

ଛୋଟ ଛୋଟ ବରା ସବୁ ଅଟଇ ଭବ ତରୀ ।

ଆଳୁଦମ୍ ମହାମାୟା ରହିଛନ୍ତି ତାକୁ ବେଢ଼ି

ଘୁଗୁନି ସାଜିଛି ତାଙ୍କ ସହଚର ସହଯୋଗୀ ।

ଜିରା ଗୁଣ୍ଡ ଜାଣ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ମହାଯୋଗୀ

ଲଙ୍କାଗୁଣ୍ଡ କରନ୍ତି ସବୁ ପଣ୍ଡ ସାଜିଣ ଅପ୍ସରୀ ।

ଛନ ଛନ ଧନିଆ ପତର ହେଲେ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ

ମନ୍ତ୍ରମୁଗ୍ଧ ସଭିଏଁ ତାଙ୍କ ସମ୍ମୋହିନୀ ରୂପ ଦେଖି ।

ପିଆଜ କାକୁଡି ପୁରୁଷ ପ୍ରକୃତି ଯୁଗଳ ମୂରତି

ସଭକ୍ତି ତାଙ୍କ ଦରଶନ ମାତ୍ରେ ମିଳଇ ମୁକତି ।

କଳାଲୁଣ ଆତ୍ମଜ୍ଞାନ ର ପ୍ରତୀକ ବୋଲି

ଛିଞ୍ଜା ହୁଏ ଅଳପ ଅଳପ ବେଳକାଳ ଦେଖି ।

ଦହିବରା ଭାଗବତର ସାରାଂଶ ଆଜ ଦେଲି କହି

ସଜ୍ଞାନେ ଖାଇବେ ଯେ ବ୍ରହ୍ମଲୀନ ହେବେ ସେହି  ।

ଦହିବରା କୁ ଗୁରୁ ସମ ଜ୍ଞାନ କରି

ନିତି ଭୁଞ୍ଜୁ ଥିବ ମନେ କପଟ ନ ରଖି ।

କଟକ ର ବାରବାଟି ଦହିବରା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତୀର୍ଥ ଅଟଇ

ଜୀବନେ ଥରେ ଟିଏ ହେଲି ବି ଆସିବ ବୁଡ଼ ପକେଇ ।