ଡଙ୍ଗା

ରାତି ନପାହୁଣୁ ନୀଳଦରିଆରେ

ଡଙ୍ଗା ଭାସେ ମାଳମାଳ

ମାଛ ଧରି ବାକୁ ନୋଳିଆ ଯାଆନ୍ତି

ଅଥଳ ସାଗର ଜଳ ।

ମାଛ କଙ୍କଡାରେ ସ°ସାର ତାଙ୍କର

ସାହା ତାଙ୍କ କାଠ ଡଙ୍ଗା

ଲୁଣି ପବନକୁ ଖରା ତେଜରେ ତ

ମୁହଁ ପଡିଯାଏ ରଙ୍ଗା ।

ଖରା ବରଷାକୁ ନଥାଏ ଖାତର 

ମାଛ ଧରିବାରେ ମନ

କାତ ଆହୁଲାକୁ ଭରସା କରି ସେ

ଡଙ୍ଗାରେ କାଟନ୍ତି ଦିନ ।

ଦିନ ବୁଡୁବୁଡୁ ମାଛଧରା ସାରି

ଆସନ୍ତି କୂଳକୁ ଫେରି

କୂଳରେ ବସଇ ମାଛ ହାଟ ସେତ

ଘଣ୍ଟାକରେ ଯାଏ ସରି ।

ଦିନେ ଦିନେ ଜମା ମାଛ ମିଳେ ନାହିଁ

ଖାଲି ଡଙ୍ଗା ଆସେ ଫେରି

ଖାଲି ଡଙ୍ଗା ଦେଖି ପିଲାପରିବାର

ଦୁଃଖ ହୋଇଯାଏ ଭାରି ।

ଝଡ ତୋଫାନର ସୂଚନା ଆସିଲେ

ସମୁଦ୍ରକୁ ଯିବା ମନା

ଡଙ୍ଗା ନ ଚାଲିଲେ ପେଟ ତ ଉପାସ

ମିଳେ ନାହିଁ ଦାନାକନା।

ଡଙ୍ଗା ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନ ଜୀବିକା

ସମୁଦ୍ର ତାଙ୍କର ମାଆ

ଡଙ୍ଗା ବିନା ଏହି ନୋଳିଆମାନଙ୍କୁ

କିଏବା ହୋଇବ ସାହା !