ବୟସର କ୍ଳାନ୍ତ ଅପରାହ୍ନ

ବୟସର କ୍ଳାନ୍ତ ଅପରାହ୍ନ ରେ

ମୋ ସାଥୀ କାହିଁ ହଜିଗଲା ।

ତାକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଥକିଗଲା ମୋ ଆଖି

ତାର ଦେଖା ନ ମିଳିଲା ।

ଅଚିହ୍ନା ରାଇଜେ ରହିଲା ଯାଇ

ମତେ ସାଥିରେ ନ ନେଇ ।

ପୁଅ ବୋହୂଙ୍କୁ କରି ବିଶ୍ୱାସ

ଏକା ଛାଡି ଗଲା ତାଙ୍କରି ପାସ ।

ପର ଝିଅକୁ କାହିଁ ଦେବି ଦୋଷ

ନିଜ ପୁଅତ କରିଲା ଉପହାସ ।

ମୋ ହାତର ସୁନା ଭେଣ୍ଡି ସାଜିଲେ

କାହାକୁ କହିଲେ କି ପାଇବି ଭଲେ ।

ଏତ ବୟସର ଅପରାହ୍ନ

ରାତି ହେବାକୁ ଅବା ଆଉ କେତେ ଦିନ ।

ବୟସର କ୍ଳାନ୍ତ ଅପରାହ୍ନକୁ ଡରିବି ନାହିଁ

ଜୀବନ ଅନ୍ଧାର ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏକା ବାଟ ଚାଲୁଥିବା ମୁହିଁ ।