ବୃଥା ଅହଂକାର

ବାଣ ଫୁଟାଇବା 

ରୋଷଣୀ କରିବା 

    ପରମ୍ପରା ନୁହେଁ 

         ଏ ଏକ ଛଇ ।

 ବଡ଼ଲୋକି ପଣ 

ଦେଖାଇବା ପାଇଁ 

   ଟଙ୍କା ପୋଡି ମଜା 

        ନେଉଛ ଭାଇ ।

କେତେ ବଡ଼ଲୋକ 

 ମନ୍ତ୍ରୀ ରାଜନେତା 

   ସାଦରେ ଆମନ୍ତ୍ରି 

        ଆଣୁଛ ଘରେ ।

ନିଜେ କିନ୍ତୁ ତୁମେ 

 କରଜ ବୋଝ ରେ 

   ସଢୁଅଛ ଦେଖ 

       ଭାବୁନା ଥରେ ।

ବିବାହର ପର୍ବେ 

ବାଣ ରୋଷଣୀ ର 

   ଅପବ୍ୟବହାର 

       କରୁଛ ଆଜି ।

ବିଡା ବିଡା ଟଙ୍କା 

ପୋଡି ପକାଉଛ 

    ବୃଥା ଅହଂକାର 

       ଦିଅରେ ତେଜି ।

ପଶ୍ଚାତରେ ଥରେ 

ଭାବ ନିରୋଳାରେ 

   ଆତ୍ମ ସନ୍ତୋଷର 

       ମଜା ମଉଜ ।

ନିଜ ଟଙ୍କା ଭାବି 

ଯାହା କରୁଅଛ

    ସତରେ ସେ କ'ଣ 

        ତୁମ ଅରାଜ?? 

ଆଜି ବି ଚିତ୍କାର 

କେତେ ଯେ କାଙ୍ଗାଳ 

    ଦରିଦ୍ର ବୁଲନ୍ତି 

        ହାତ ପତେଇ ।

କେତେ କେତେ ପୁଣି 

ଅକ୍ଷମ ମଣିଷ 

    ଯହିଁ ତହିଁ ଦୁଃଖେ 

        ଅଛନ୍ତି ଶୋଇ ।

ଭାବିଛ କି କେବେ 

ହୃଦୟ ଭିତରେ 

    ସେମାନେ ଅଛନ୍ତି 

        କଷ୍ଟରେ କେତେ ।

ଦରିଦ୍ରତା ମୁକ୍ତ 

ଓଡିଶା ମାଟିରେ 

    ନିରନ୍ନ ର ଲୁହ 

      କାହିଁକି ଛୁଟେ?? 

କିଏ କାହିଁ ଦେବ 

ଏହାର ଉତ୍ତର 

    ସଭିଏଁ ତ ଏକା 

        ଲାଉ ର ମଞ୍ଜି ।

ଶାସକ ତ ଏଠି 

ଶୋଷକ ସାଜିଛି 

   ଯେତେ ମିଛ ସବୁ 

       କହୁଛି ଖଞ୍ଜି ।