ବୋଉ

ବୋଉ ତୁ ଏମିତି ମଣିଷଟେ 

କେମିତି ଗଢ଼ିଲା ବିଧାତା ତୋତେ 

କେତେ ସହନଶୀଳତା ଭରପୂର ତୋ ପାଶେ |

କେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ନ ସହିଛୁ ତୋ ସନ୍ତାନ ପାଇଁ 

ତଥାପି ତୋ ଓଠୁ କେବେ ହସ ଲିଭି ନାହିଁ |

ଯେତେ ଦୂରେ ଥିଲେ ବି ଖୁସି ଖବରଟେ ପାଇଲେ 

ଖୁସିରେ ନାଚିଯାଉ ତୁହି |

ସନ୍ତାନର ଟିକେ ଦୁଃଖ ଦେଖିଲେ 

ନୟନୁ ତୋର ବହିଯାଏ ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ଧାରା 

ସାରା ଧରା ଦିଶେ ତୋତେ ଅନ୍ଧାର ପରା | 

କେତେ ଦେବା ଦେବୀ ମନାସୀ ଯାଉ 

କେତେ ନିର୍ମଳ ତୋ ହୃଦୟଟା ସତେ |

ମୋ ବୋଉ ହାତ ରନ୍ଧାରେ ଅଛି ଏମିତି ଯାଦୁ 

ହୋଟେଲ ରନ୍ଧା ଚୁଲିକୁ ଯାଉ |

ତୋ ହାତ ତିଆରି ଆରିସା ,କାକରା ,ମଣ୍ଡା,ଗଇଁଠା 

ନୁହଁ ସରି ପିଜା,ବର୍ଗର ପରା |

ତୋ ପାଦେ ମୋର କୋଟି କୋଟି ପ୍ରଣାମ 

ପାରିବିନି ଶୁଝି କେବେ ତୋ ଦିଆ ଅବଦାନ |