ବିଶ୍ଳେଷଣ (୧୭)

ଚନ୍ଦ୍ରସେଣା ଜାଣେ ନାହିଁ

ମୋହ, ମାୟା, ଛନ୍ଦ କି କପଟ

ଚୋରି ନାରୀ ପରକୀୟା ପ୍ରୀତି କି ଲମ୍ପଟ ।

ସେ ତ ସାଧା ସିଧା ସରଳ ମଣିଷ

ରାଇ ତାର ଧର୍ମ ପତ୍ନୀ, ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ତାକୁଇ ବିଶ୍ବାସ ।

ଗୋପ ଦାଣ୍ଡେ ଡିଣ୍ଡିମ ବାଜୁଛି

ଚନ୍ଦ୍ରସେଣା ନଂପୁଷକ ବୋଲି

ରାଇ କାଳେ ଶ୍ୟାମ ସାଥେ

ପ୍ରୀତିରେ ମଜ୍ଜିଛି ।

ସୁଦୁ ଡାହା ମିଛ

ରାଇ ତାର ସତୀ ନାରୀ

ସୀତା ଅବତାର

ସେ ବି ତ ନୁହେଁ ନଂପୁଷକ ।

ସବୁ ଡାହା ମିଛ ।

ଶ୍ୟାମ ତାର ଭଗ୍ନି ପୁତ୍ର

ରସରାଜ ରତିରେ ପବିତ୍ର ।

ସେ ଖାଲି ଏତିକି ଜାଣିଛି

ସାଗର ମନ୍ଥନ ବେଳେ

ଜହର, ଅମୃତ ଦି'ଟା ମିଳିଛି ।

ଚନ୍ଦ୍ରର କଳଙ୍କ ଅଛି ବୋଲି

ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଛି

ବୁଝାମଣାର ନିର୍ଭୁଲ ପରିଧି ହିଁ

ପ୍ରକୃତ ସୁଖର ଚାବିକାଠି ।