ବିଦାୟୀ ବର୍ଷ ୨୦୧୫

ତୁମେ ଚାଲିଯିବ ଯେ ଚାଲିଯିବ

ଆଉ କେବେ ଫେରିବନି ପଛକୁ

କୁଢ କୁଢ ଶବମାନଙ୍କୁ ଡେଇଁ

ରକ୍ତର ଛିଟା ଲଗାଇ

ଆକାଶରେ ଧୂଆଁର ଓଢଣୀ ଦେଇ ।

ମାଟିକୁ ଦୁଇଫାଳ କରି

ଥରାଇ ସାରିଛ କେତେଥର ମୋ ହୃଦକମ୍ପନ

କାଗଜ ଡଙ୍ଗାଟିଏ ଭସାଇପାରିନି ଏଥର

ଶ୍ରାବଣଟା ତୁମର ଭାରି ଅଭିମାନିନୀ

ଶୀତଟା କେଉଁଆଡେ ଯାଇଥିଲା କେଜାଣି 

କାଶତଣ୍ଡୀ ମନ ମାରି ବସିଥିଲା

ଶରତରେ ମୁଁହକୁ ଫୁଲାଇ ।

ରାଜରାସ୍ତାରେ ଡଙ୍ଗା ଚାଲିଲା

ତୁମ ପାଇଁ ଅଦିନରେ

ଗର୍ବ ଦମ୍ଭର ଶୁଖିଲା ପଣ

ଭସାଇ ଦେଇଥିଲ ସବୁ ସୁଅରେ ।

ତୁମ ମୁଁହକୁ ଆଉଁସୁଥିବି

ମନ ଭରି ସ୍ମୃତିର କ୍ୟାଲେଣ୍ଡରରେ

ଆଉ ତୁମେ ଆସିବନି ଜାଣିବି

ଦେଉଥାଏ ହାତେ ଶେଷେ ପ୍ରେମର କଢି

ଅନ୍ଧ ଭଳି ଦରାଣ୍ଡୁଥାଏ ମୁଁ

ବେଳେବେଳେ ଏକା ଏକା ବସି

ତୁମ କଫିନକୁ ତାଡି ।