ବିବେକର ଭାଷା

ବିବେକ ନାମକ ଈଶ୍ୱର ଚେତନା

ମଧୁର ସେ ଅନୁଭୂତି,

ତାହାରି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ପାଳନ କରିଲେ

ମନେ ଭରିଦେବ ତୃପ୍ତି ।

ଅନ୍ତର୍ମୁଖୀ କରେ ଚେତନା ପୁଞ୍ଜି କୁ

ଦିବ୍ୟତା ର ପରିଚୟ,

ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଜୀବନେ ଶ୍ରେୟ ପାଇବାକୁ

ତାହାକୁ କର ପାଥେୟ।

ଅବୋଲକରା ସେ ମନଟାକୁ ତୁମ

ବିବେକ ରଜ୍ଜୁ ରେ ବାନ୍ଧ,

ମନ ଚଇତନ ମୁକୁଳା ବୁଲିଲେ

ଆଣିଦେବ କେତେ ଦ୍ୱନ୍ଦ।

ମନ ଓ ବିବେକ ଦୁଇପଥ ପାଇଁ

ତୁମେ ତ ଅଟ ସ୍ଵାଧୀନ,

ବିବେକକୁ ବଳିଦେଇ ଯଦି ହେବ

ଭ୍ରମେ ମନର ଅଧୀନ।

ମହତ୍ତର ସେହି ଦିବ୍ୟ ଅନୁଭୂତି

ଯଦି ମନଟା ନ ଚିହ୍ନେ,

ସାର୍ଥକ ଜୀବନ ସ୍ୱାଦ ଅମୃତକୁ

ହେବ ଅନୁଭବ କେହ୍ନେ?

ସମ୍ପଦେ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ଆବଶ୍ୟକତା କୁ

ମନଟା ତ ଚାହୁଁ ଥାଏ,

ବିବେକ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ଆବଶ୍ୟକତା କୁ

ମନ ତ ଖୋଜି ନ ଥାଏ ।

ଯେତେ ପ୍ରତିପତ୍ତି ଧନ ଓ ସମ୍ପତ୍ତି

ଥାଉ ଯେତେ ମହାନତା,

ବୟସର କଷାଘାତ ଆଣିଦେବ

ଶରୀରେ ଅବସନ୍ନତା।

ନିୟନ୍ତ୍ରଣେ ତୁମ ରହିନପାରିବ

କ୍ଷୟିଷ୍ଣୁ ଜୀବନଧାରା,

ମହାକାଳ ନିୟନ୍ତ୍ରଣାଧୀନ ହେବ

ଏହା ତ ବାସ୍ତବ ଧାରା।