ଭାବନା

ଚିତ୍ରକର ନୁହେଁ 

   ଆଙ୍କିଦିଏ ଛବି 

     ମାନସ ପଟରେ ମୋର, 

ହୃଦ କାନଭାସେ 

  ମନର ତୂଳିରେ 

    ଆକୃତିରେ ଭରପୁର l

ଆକାଶରେ ଯେବେ 

  ମେଘ ଚମକଇ 

    କଳ୍ପନାରେ ଆଙ୍କେ ଛବି, 

ମେଘ ପାଲିଙ୍କିରେ 

  ଜହ୍ନକୁ ସଜାଇ 

    କେତେ କଥା ଯାଏ ଭାବି l

ଚହଲା ପାଣିରେ 

  ଲାଜୁଆ ଆଖିରେ 

   ଦେଖେ ନିଜ ପ୍ରତିଛବି, 

ଶବ୍ଦକୁ ସଜାଇ 

  ଲେଖେ ମନ କଥା 

    କଳ୍ପନାରେ ସାଜି କବି l

ପବନରେ ଯେବେ 

   ଉଡ଼ିଯାଏ କାନି 

     ଶିହରଣ ଯାଏ ଖେଳି, 

ଆଖି ପଲକରେ 

  ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ 

    ସ୍ମୃତିର ସେ ଫୁଲ ଦୋଳି l

କଳ୍ପନା ରାଇଜେ 

  ରଚଇ ମହଲ 

    ପ୍ରିୟତମ ସାଥେ ନେଇ, 

ଶବ୍ଦର ତରଙ୍ଗେ 

  ଲେଖନୀ ପ୍ରଣୟେ 

    କଳ୍ପନାରେ ଥାଏ ଜଇଁ l