ବେନାମୀ ଚିଠି

ନୟନ ଦୁଇଟି ମୋର ଗଙ୍ଗା, ଯମୁନା

ପଣତ ଭିଜିଛି ଆଖି ଲୁହରେ

ଲୁହର ବି ଭାଷା ଥାଏ

କୋହର ବି ଭାଷା ଥାଏ

ଲୁହ ଆଉ କୋହର ଗୋଟିଏ ଭାଷା

ଚିଠି ଏବେ ଲେଖିବାକୁ ପଡେ

କେବେ ଲୁହରେ କେବେ ଲହୁରେ

ହେଲେ ଚିଠି କିନ୍ତୁ ଅପଢା ରହିଯାଏ

ଲୁହ ଭିଜା ଜୀବନଟା କେତେଦିନ ଆଉ

ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରିବ, ଚିଠି ତାର କିଏ ପଢ଼ିବ

ଏ ଚିଠି ନୁହେଁ, ଐସୂର୍ଯ୍ୟର, ଅଭିଜାତ୍ୟର, ଅହଂକାରର

ଏ ଚିଠି ଲୁହ ଆଉ କୋହର ।