ଅମାବାସ୍ୟାର ଜହ୍ନ

ଦିନ ଗଡିଯାଏ ପାଣିସୁଅ ପରି 

ଆଗକୁ ବରଷେ ହେବ 

ତୋ ମୋ ପୀରତି ନୂଆଲାଗେ ନିତି 

କରୁଛି ମୁଁ ଅନୁଭବ |

ଯେତେ ଦେଖିଲେବି ନୂଆ ନୂଆ ଦିଶୁ 

ପଲକେ ଅଲଗା ରୂପ 

ପରୀ ରାଇଜର କାହାଣୀ ପରିଲୋ 

ଲାଗେ ତୋର ଗପସପ |

ବୟସ ନିଶାରେ ଅୟସୀ ତନୁ ମୋ 

ଲାଗୁଥାଏ ଛନ ଛନ 

ବେଳେବେଳେ ପୁଣି ଭାବାନ୍ତର ହୁଏ 

ଏକି ଅମାବାସ୍ୟାର ଜହ୍ନ|

ଦିନ ଯାଏ ଚାଲି ରହିଯାଏ ଖାଲି 

ତୋ ମୋ ଭିତିରି ଭାବ 

ଅଳସ ଆଖି ତୋ ନଇଁ ପଡିଥାଏ 

ଯେସନେ ମଳିନ ପ୍ରେମ |

କହି ନାହୁଁ ସିନା ମୁହଁ ଖୋଲି କେବେ 

ପାରୁନାହୁଁ ଭୁଲି ମୋତେ 

ଭାବୁଛୁ ବୋଲି ତୁ ମୋତେ ସେ ଦିନରୁ 

ଭୁଲି ତ ପାରୁନି ତୋତେ |

ଝରି ତୋ ହୃଦୟୁ ପୀରତିର ଝର 

ଅନ୍ତରେ ମୋ ବୋହିଯାଏ 

ସପନ ଦେଖିତୁ ପଡିଲେ ଚମକି 

ନିଦ ମୋର ଭାଙ୍ଗିଯାଏ |

ତୋ ନୀଳ ନୟନ କିଣିଲା ମୋ ମନ 

ଦେଖିଲା ଦିନରୁ ତୋତେ 

ମୋ ପ୍ରେମ ସାଗରେ ନୀଳକଇଁ ତୁ ଲୋ 

ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି ତୋତେ |

ତୋର ନୀଳଶାଢ଼ୀ ହାତେ ନୀଳ ଚୁଡ଼ି 

ନୀଳ ତୋ ବେଣୀର ଫୁଲ 

ତୋ ମନ ଆକାଶେ ବାସନା ବିକାଶେ 

କିନ୍ତୁ, ମନ ହୁଏ ମଲାଜହ୍ନ 

ତୁ ଯେ ଅମାବାସ୍ୟା ର ଜହ୍ନ |