ଐକ୍ୟତାର ସ୍ୱର ଉତ୍କଳ

ହେ ଉତ୍କଳ ମାତା ଉତ୍କର୍ଷ ତୁମ 

ଭାବାଦର୍ଶର ଅନୁପମ ରୂପ  

ତୋ ଯୋଗ୍ୟ ସୁତ ଗଢିଅଛି ତ୍ୟାଗେ

ସଂକଳ୍ପେ ନୂତନ ଭବ ସ୍ୱରୋପ ।

ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ ସେ ଲେଖିଗଲେ

ଯଶ କୀର୍ତ୍ତିମୟ କେତେ ଅକ୍ଷର  

ତାଙ୍କ ଚଲାବାଟ ବୀରତା ଗାଥା

ଜାତି ମୂର୍ତ୍ତିମନ୍ତ ଚିର ସ୍ୱାକ୍ଷର ।

ଉତ୍କର୍ଷ କଳା ପରମ୍ପରା ରୀତି 

ଐତିହ ଗଢିଛି ସୁତ ତୋହର  

କର୍ମ ଆଦରି ଆଳସ୍ୟ ବରଜି

ସାଧିଛି ଅସାଧ୍ୟ ସାଧନା ଘୋର ।

ଜାତିର ଦାୟାଦ ସୁଧାଂଶୁ ଗାଅ

ଧରି ଜାଗ୍ରତେ ମୁଖବୀଣା ରେବା 

ପଲ୍ଲବିତ କର ଏ ଜାତି କପାଳେ

ସ୍ୱର ଐକ୍ୟତା ମାତୃଭୂମି ପ୍ରୀତି

ତ୍ୟାଗ ଉତ୍ସର୍ଗିତ ମାନବ ସେବା ।