ଆତଙ୍କିତ ବିଶ୍ଵ

ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଟକୁ ଆସିଅଛି ଭାଇ

          ଭୟଙ୍କର ସଙ୍କଟ

କୋରୋନା ନାମରେ କକୟା

        ହୋଇଅଛି ପ୍ରକଟ  ॥(୧)

ରୂପ ରେଖ ନାହିଁ ତାହାର

         ମଣିଷକୁ ଖାଉଛି 

ସାରା ପୃଥିବୀଟା ଭୟରେ

    ଥର ହର ହେଉଛି   ॥ (୨)

ବିଶ୍ୱର ଜନତା ସଭିଏଁ ହେଲେ

      ନିଜେ ନଜର ବନ୍ଦୀ   

  କାହା ଆଗେ କହି ନପାରି

    ଭୟେ ହୋଇଲେ ଛନ୍ଦି  ॥ (୩)

 କେତେ ମହାମାରୀ ଆସିଛି

    କେତେ ଝଡ଼ ତୋଫାନ  

କେତେ ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟା ସୁନାମି

      କେତେ ଭୂମି କମ୍ପନ  ॥ (୪)

କେଉଁ ଦେଶେ କେଉଁ ରାଜ୍ୟରେ

       ହେଉଥିଲା କୋଷଣ

ରାଜ୍ୟ ଆଉ ଦେଶ ଲୋକଙ୍କ  

      ଯାଇଥିଲା ଜୀଵନ  ॥ (୫)

ଏପରି ସଙ୍କଟ ବିଶ୍ଵରେ 

       କେବେ ନଥିଲା ହୋଇ

ଆତଙ୍କିତ ସାରା ପୃଥିବୀ

      ଏହି କୋରନା ପାଇଁ ॥ (୬)

ଛୋଟ ବଡ଼ ଧନୀ ଗରିବ ସର୍ବେ

        ହେଉଛନ୍ତି ବ୍ୟାକୁଳ

କି ବୁଦ୍ଧି କରିବେ ବୁଦ୍ଧି ଦିଶୁନାହିଁ

        ହୁଅନ୍ତି ସବୁ ଆକୁଳ ॥(୭)

ସାରା ବିଶ୍ୱ ଲୋକେ କହିଚାଲିଛନ୍ତି

   କୋରୋନା ଲାଗିଛି ଯାଅନା ।

ସର୍ବ ପାଠଶାଳା ସବୁ କର୍ମକ୍ଷେତ୍ର

   ସଭା ସମିତି ହୋଇଛି ମନା ॥ (୮)

ରେଳଗାଡି ଆଉ ଉଡାଯାହାଜରେ

       କଟକଣା ଜାରି ହେଲା ।

ପର୍ଯ୍ୟଟନ ଆଉ ତୀର୍ଥଭ୍ରମଣରେ

     ପଡିତ ଗଲାଣି ତାଲା   ॥(୯)

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କିପରି ଗୁହାରି କରିବେ

       ମନ୍ଦିର ଯିବାକୁ ମନା  ।

ଘରେ ବସି ବସି ଜପ ଧ୍ୟାନ କରି

   ମନକୁ ଦ୍ୟନ୍ତି ସାନ୍ତ୍ଵନା   ॥ (୧୦)

ଆହେ ଦୟାମୟବିଶ୍ୱ ବିହାରୀ

   ଶୁଣ ବିଶ୍ୱବାସୀଙ୍କର ଗୁହାରୀ ।

ପତିତପାବନ ବାନା ବାନ୍ଧିଅଛ

  ସଙ୍କଟୁ ଉଦ୍ଧାର କର ଶ୍ରୀହରି ॥(୧୧)

ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦିଅ ସେ ସାହାସ

        ସଭିଏଁ ହେବେ ସଜାଗ ।

ନିଜ ନିଜ ପାଇଁ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ହୋଇ

      କରିବେ ସବୁ ଉଦଯୋଗ ॥ (୧୨)

ହସ୍ତ ପାଦ ଧୋଇ ରହିବେ ନିଶ୍ଚଳେ

        ଖାଇବେ ସଦା ଗରମ ।

ଯିବେନାହିଁ କାହିଁ ଲୋକାରଣ୍ୟ ମେଳେ

       ନ କରିବେ ଥଣ୍ଡା ପାନ ॥ (୧୩)

ଏତିକି ଗୁହାରି ଆହେ ଚକ୍ରଧାରୀ

         ଚକ୍ର ଆଡ଼ କରୁଥିବ ।

ଚିନ୍ତେ ସୂର୍ଯ୍ୟମଣି ,ଆହେ ଚିନ୍ତାମଣି

       ଏ ବିଶ୍ଵର ରକ୍ଷା କରିବ ॥(୧୪)