ଆଶା ଉଡାଣର

ମନ କହୁଛି ! ଉଡନ୍ତି କି ?

ନୀଳ ଗଗନେ ପକ୍ଷୀଟିଏ ହୋଇ,

ଭୁଲି ନି ଏ ଯାବତ ଉଡିବା

ମୁକ୍ତ ଆକାଶେ,

ଆଜିକାଲି ଟିକେ ଲାଗୁଛି ଥକ୍କା,

ପକ୍ଷ ଦୁଇଟିର ପର ଟିକିଏ ପୁରୁଣା ହେଇଗଲାଣି ,

ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଲକ୍ଷ୍ୟଚ୍ୟୁତ ନୁହେଁ

ଆଜି ବି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ !

ଭାବୁଛି !

ପାହାଡ଼ ଖୋଲେ ନେବି ଇଚ୍ଛାକୃତ ନିର୍ବାସନ,

ପଥରରେ ପିଟି ପିଟି ଡେଣା ଗୁଡିକୁ

ରକାକ୍ତ କରିଦେବି,

ଝଡ଼ି ଯିବ ନି ସବୁ ପୁରୁଣାପର

କିଛି ଦିନ

ବ୍ୟଥା ଓ ବେଦନା ସହିବାକୁ

ପଡିବ,

କରି ନେବି ସହ୍ୟ,

ପ୍ରତ୍ତିପତି, ରାଜନୈତିକ ପୃଷ୍ଠପୋଷକତା, ଚାଟୁକାରିତା

ଆଜିକାଲିର ଉଡାଣ ଇନ୍ଧନ

ପ୍ରତିଭା ଓ ଉଡିବା କୌଶଳ

ଅଭ୍ୟାସକ୍ରମେ ଆସିଯିବ ନି

ସମୟ ଆଣିଦେବ

ଆଜି ନ ହେଲେ କାଲି

ନୂଆ ପର ତ ଆସିବ

କିଏ ? ରୋକିବ ନା ରୋକି ପାରିଛି

ସମୟର ବୈପ୍ଲବିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଧାରାକୁ,

ତା ପରେ ନିଶ୍ଚିତ

ଉଡାଣ ଯେ ଦିଗନ୍ତ ସେପାରିରେ---!

କାଶ୍ୟପ !

ରାୟଗଡା ।