वेदना

संपत नाहीत त्या वेदना

ज्या जाता जाता देऊन गेलीस,

कोरोना काल म्हणून येऊन गेला

पण तु अजून नाही आलीस

   पाहता पाहता दिवस सरले,

   उरले सुरले बळ कोरोना ना हरले

   आस लावून होतो तुझ्या येण्याची

   पण तु खूपच मनाला लावून धरले

एवढी का रागावली तु मजवर

कधी एका शब्दाने बोलली नाहीस

अशा वेदनांना आसरा देऊन

गुप्त काळात अदृश्य झालीस

    बोलणे लाजणे हसणे खेळणे

    शृंगार अनेक तुझे आठवतात

   दोन वर्षात एवढे काही बदलेल?

   हे सर्व स्वप्ने स्वप्नावत भासतात