तुझं येणं

तुझं उदास उदास राहणं

उधार राहिलं माझ्याकडं

रात्र आली उशाला माझ्या

अन् तू पाहिलं माझ्याकडं

या कुशीवरून त्या कुशीवर

मी आपला लोळत बसलो

तुला पुन्हा पहायचं राहिलं

सोनं सोडून दगड घोळत बसलो

आता कुठं तू स्वप्नात आलीस

कविता लिहायला सुरुवात झाली

एक दोन ओळी आठवल्या 

अन पुन्हा पानगळ सुरू झाली

अस कसं असतं रे तुझं येणं

दोन घडीचा डाव रचून जातं

बघ नेहमीच असं होतं असतं

रेतीवरचा महाल खचून नेतं

आता पुन्हा कधी येशील तू

असं एकदा तरी सांगून जा

अंधुक त्या काळ्या मण्यांची

नकळत राणी तू होऊन जा