ती

तिच्या चेहऱ्याआड खूपदा 

 एक मुकी वेदना असते

गुलाबी ओष्टपाकळ्याच्या आत 

कोंडलेली व्यथा रडते //

रेशमी वस्त्रात नटलेली ती

किती लोभस दिसते!

पाहून ती छबी सालंकृत,

 प्रत्येकाला हवीशी वाटते //

दिवसभर लवलवत्या पात्यागत

सळसळते अखंड श्रमताना

 होता होता दिवस अस्तंगत

विझत जाते रात्र रंगवताना //

रुबाबदार 'ती ' गणवेशातली

सलाम झडतात तिच्यासाठी!

खुपणारी असुया डोळयांतली 

हजार वार करतात पाठी //

 समर्थ अभिनेत्री मंचावर 

भरून पावते कौतुकानी,

नाटक सपंवून परतल्यावर

घायाळ विखारी नजरांनी //

तल्लीन समोरच्या बालजगात

रंगून जाते ती शिकवताना,

मधूनच भाले घुसतात कानात,

'वांझोटी' हा शेरा ऐकताना //