सृजनोत्सव

शब्दांची बंदिशाळा, त्याला अर्थाचे पंख दे ।

धवल ढगांची ओळ, त्यास श्यामरंगी किनार दे ।

वैशाख जळतोय, गुलमोहर कधीचा फुलतोय

प्रियतमाच्या विरहात, यौवन जाळतोय ।

शब्द सांडले, क्षितिजापार विखुरले

उमटली अंबरी शब्दचित्रे 

गरजू दे, बरसू दे धारा, 

घडो सृष्टीचा, अवघा आनंदसोहळा ।

...आणि अवचित समयी,

श्यामल मेघ दाटले नभीे

प्रीत विराणी माझिया प्रिया, 

झाली रंगबावरी।

बेधुंद झाला मोरपिसी फुलोरा 

तृप्त धरापोटी, पाचूचा वनावळा ।

उमलली कळी, फुलपाखरू झाली 

झुळझुळ जळी, ना ना रुपेरी कळा ।

उत्सव हा सृजनांचा, नवचैतन्याचा 

शब्दफुलें गुंफूनी गळा, वसुंधरा गाते लेकुरवाळा।