श्रेष्ठ कोण?

श्रेष्ठ कोण? 

सौंदर्य की बुद्धिमत्ता 

राजा होता एक, न्यायप्रिय एका नगरीत 

ऐश्वर्यसंपन्न, बुद्धिमान अन् मोठा निष्ठावंत I

    साथ होती बुद्धिचातुर्याची सोबत 

    अन् जिंकले होते त्याने अनेक शत्रूही मोठ्या युद्धात I

 

राजाजवळ होता उणेपणा कुरुपतेचा एकच,

अभाव सुस्वरूपतेचा, हे कारण त्याला राहिलं कायम सलतच I

      आली नर्तिका एकदा नृत्य करण्या राजदरबारी

      आज्ञा होताच ती आपले नृत्य गर्वाने सादर करी I

  

गर्व होता अतिसौंदर्याचा तिला नृत्यकलेबरोबर

ताठा सौंदर्याचा अन् अहंभाव कायम सोबत त्या बरोबर I

      नृत्याचा बहारदार कार्यक्रम दरबारी सादर झाला 

      

Advertisement

मंत्रमुग्ध प्रजा अन् राजा नृत्य पाहून खूप आनंदी झाला I

संपलं नृत्य, मिळाली खूप मोठी बिदागी नृत्यांगनेला 

सोने, चांदी, माणिक, मोती अन् सोबत द्रव्य होत साथीला I

       नृत्यांगना गर्वाने विचारी भरदरबारी राजाला 

       विचारते एकच प्रश्न, राग न धरता मनी त्याचे I

  

प्रदान करीत होता ब्रह्मदेव सौंदर्या जेव्हा 

राजेसाहेब आपण सांगा ना कुठे उभे होता तेव्हा?

वदला राजा नृत्यांगनेला चतुरपणे -

तू सौंदर्य मिळविण्याच्याच रांगेत उभी होतीस जेव्हा 

बुद्धिमत्ता मिळविण्याचा रांगेत उभा होतो मी तेव्हा I

म्हणूनच मी तुझ्यासारख्या अनेकांना नाचवतो हवे तेव्हा हवे तसे

झाली निरुत्तर नृत्यांगना ऐकून सडेतोड उत्तर राजाचे 

कळून चुकले सरतेशेवटी सौंदर्यापेक्षा बुद्धिमता केव्हाही श्रेष्ठच असते I