ऋतू हा यौवनाचा

सुवर्ण ह्या क्षणांनी,

दूर केला दुरावा,

तू यावं समीप इतके कि,

दोघांत आपल्या वारा हि न फिरावा. //1//

कित्येक दिवसांनी पाहून तुज,

नयन माझे संतुष्ट झाले,

न चुंबिताच तू मजला सख्या,

तन मन माझे रोमांचित झाले. //2//

घेता तू अलगद मिठीत मज,

स्वतःला मी का अशी हरवून बसले,

श्वासात तुझ्या अडकला माझा श्वास,

अन नयनात तुझ्या अवघे विश्व दिसले. //3//

एका जागी थांबेना नजर,

आरसाही मला आता लाजवतो,

आठवणीत तुझ्या रे सजना,

फोटो तुझा नेहमीच मला भिजवतो //4//

बांधावं तू आता डोरलं गळी,

ऋतू सरून जाण्यापूर्वी हा यौवनाचा,

हकदार आहेस तूच सजना,

माझ्या उभरत्या ह्या लावण्याचा  //5//