पर्यावरण

मानाने जगत होती आधी

झाडे वेली इथले पशू पाखरे

शानच हरपली ती रानातली

बदलली इथली माणसं सारे

 सिमेंटच्या चौकोनी जाळ्यात

अडकल्या आता पिढ्या सकळा

उजाड केली ज्याने हरीत वसुंधरा

तोच गॅलरीत फुलवतो शोभेचा मळा

स्वार्थासाठी कत्तली केल्या किती

कित्येक वनचरांना निवारा नाही

निसर्गाच्या सान्निध्यात राहून ही

त्यांनाच हक्काचा आसरा नाही

किलबिलणारे पक्षी कुठे गेले

रान मोकळे उजाड डोंगर सारा

सहन करते वेदना वसुंधरा ही

आटून गेलाय तो जिवंत झरा

फिरते उलटे सृष्टीचे ऋतुचक्र असे

भोग मानवा कमाॆची अपुल्या फळे

कधी भुकंप कधी वादळे येती

श्र्वास-मृत्यूचे अंतर आता कळे

मातीच जे रूजविले ते उगवणार

अंतिम सत्य समजून हेच जाणा

पयाॆवरणाशिवाय मानव जिवंत नाही

त्याचे संवर्धन करणे हेच कर्तव्य माना