घर कावळ्याचे

कावऴ्याला काही, सुगरणीची सर येत नाही|

आयुष्यात त्याला नीट, बांधता घर येत नाही|

बेडकांने कराव्या डबक्यात, वल्गना कितीही

गरुडभरारीचे त्याला, कधीही पर येत नाही |

आम्ही आयुष्यभर सदा, केली तयाची याचना

आमच्या उपासनेला, कधी का फऴ येत नाही|

पूरात वाहून गेलं, शेतक-याचे घर रात्री

त्याच्या मदतीला धावत, का ईश्वर येत नाही|

स्वातंत्र्यानंतर आम्ही जी, केली होती कल्पना

स्वप्नातील ते शहर, आता का नजर येत नाही|

गिरवल्या पाट्या त्यांनी,आयुष्यभर कितीही

गुरूजींसारखे कधीही, त्यांचे अक्षर येत नाही|