धुक्यांची चादर

पहाट होताच ती धुक्यांची चादर अंगणी पसरलेली

 जणू काही ढगांनीच एक मैफिल भरवलेली

 क्षितिजच जणू जमिनीला बिलगलेली

 भेट जणू ती काही खूप दिवसापासून राहिलेली

 आसुसलेले गगन जणू काही

 धरतीच्या त्या गंधात रंगून गेली

 मनमुराद आनंदाने जणू काही

एकमेकात गुंतूनिया गेली

 मंद सूर्यप्रकाश थंडगार हवेतील गारवा

 जणू काही त्यांच्या प्रीतीचे गाणे गाई

 झुळझुळणारे पाने जणू काही

 छेडी संगीताचे स्वर त्या क्षणी

 कावळा अंधार मंद प्रकाश

 साथ त्या दोघांची जणू काही

 निसर्गाने असिम कृपा त्यांच्यावरी केलेली

 धुक्यानी जणू त्यांच्यावर पांघरून घातलेली 

 

त्यात गुलाबी थंडीने मन फुलपाखरू झाले 

 दवबिंदूच्या त्या थेंबांनी सगळे न्याहून निघाले